Αλλάζω καριέρα...

Αγαπητοί φίλοι, λόγω της οικονομικής κρίσης, οι θέσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα συνεχώς λιγοστεύουν. Οι περικοπές σε μεγαλοστελέχη είναι αναπόφευκτες και αργά ή γρήγορα θα έρθει και η δική μου ώρα και μια μέρα θα βρεθώ στο δρόμο, θα χάσω τις 25.000 ευρώ το μήνα και θα ψάχνω νέα δουλειά. Για να απαλλαγώ από το άγχος του τι θα γίνω και πού θα ξαναβρώ δουλειά (το άγχος σκοτώνει) είδα με άλλο μάτι τη ζωή («Σήμερα είμαστε στα high μας και αύριο στο δρόμο», «Ζήσε το σήμερα» και άλλα τέτοια)… Αποφάσισα να αλλάξω καριέρα και ζωή. Αντιμετωπίζω με άλλο μάτι (και με χαμόγελο) τη νέα πρόκληση. Η ζωή είναι εκεί μπροστά και με περιμένει…

Παραιτήθηκα (πριν με παραιτήσουν) και δέχτηκα δουλειά εθελοντή (χωρίς κυριολεκτικά καμμία απολαβή) στο Ίδρυμα Κορασίδων Νέας Γαργαλιανής. Θα προσφέρω και κοινωνικό έργο, και θα νοιώθω και όμορφα…. Τι καλύτερο;

Το Ίδρυμα έχει φτιάξει και σχολή ποδοσφαίρου για τα καημένα τα κορίτσια. Και με ότι θα συμβάλω κι εγώ, δέχτηκα τη θέση του προπονητή της ομάδας.



Σας παραθέτω και μια φωτογραφία της ομάδας που θα προπονώ…




Υ.Γ. Αν δεν κάνεις τώρα το καλό, πότε θα το κάνεις; Και τι κατάλαβα τόσα χρόνια μέσα στις επιχειρήσεις και τα Golden Boys και τα γιωτ και τα χρυσάφια; Τίποτα. Η χαρά του να δίνεις (αφιλοκερδώς) δεν αγοράζεται με τίποτα!

pas